Jedno z zadań na lekcji o cierpliwości i odpuszczaniu brzmiało – Wyobraźcie sobie największe marzenie płynące z serca, którego nie można kupić. A następnie wypuście je. Ono wróci do nas, w swoim czasie.

– Chciałabym, żeby moje wspomnienia związane z Mamą były łagodniejsze – zaczęła dziesięcioletnia dziewczynka – To nie są miłe wspomnienia. Chciałabym, żebym kiedyś mogła o tym zapomnieć.

Rysowaliśmy nasze wspomnienia, kto chciał mógł odejść od innych dalej i rysować tak, żeby nikt nie widział.

Dziewczynka chciała się podzielić swoim rysunkiem. Narysowała Mamę i dziecko. Mama stała nad dzieckiem, z jej głowy wychodziła wielka chmura, a w niej jakieś znaki.
– To głośne krzyki. Bardzo głośne krzyki. – zakończyła.

1% podatku ma ogromną moc.
✅ KRS 0000 539 825